mercredi 21 décembre 2011




من دوُن قصدْ [ آحببتُهہْ ]


ومِن دوُن آيّ سوآبق عشِقتُهہْ ومنْ دوُن آيّ آسبآب آدمنتُـہْ ,


كنتُ [ آبآدلهہْ آلحديث ] !


آشآركهہْ ‘ فرحآتهہْ وَ آخفف عنـہْ آلآمهہْ


كآن يُمتعني آلحديث معهہْ


آلىَ آن آصبحتُ مُلهِمهه لمُحآدثتهہ
- ومَن كآن يعلم ؟
بـ أنني سوفَ [ آُغرم بـ قلبِهہْ ] ؟ !
آشتآقُ لمُشآركتِه آحدآ آ آ ث يوميِ
وآتألم حينَ آعلم بأنّه /
يكتئِب أو يسكنهْ حزن : (
بلآآ شعوُر ” سكنَ قلبيْ ”
وآستلذّ بالعشق بِمفرَدھٍ وحتّى هذھٍ آللحظهہْ
وآنَآ آزدآدُ جنوُنَـاً بـِ حُبهہْ











Aucun commentaire:

Enregistrer un commentaire